In samenwerking met Beestig.be
Reden 1: Een traumatische ervaring
Sommige honden reageren met angst na een traumatische gebeurtenis, waardoor ze het vertrouwen in andere honden kwijtraken. Bepaalde gebeurtenissen kunnen zo intens zijn, dat ze een blijvende indruk op hen nalaten – zeker wanneer die op jonge leeftijd plaatsvinden tijdens de socialisatieperiode.
Soms zijn honden na zo’n trauma alleen bang voor het type hond dat hen de schrik van hun leven heeft aangejaagd. Ze verstoppen zich trillend achter de benen van hun eigenaar, of vallen uit met luid gejoel, wanneer ze bijvoorbeeld een grote zwarte hond tegenkomen. Toch loop je ook het risico dat hun ongemakkelijke gevoel zich geleidelijk gaat uitbreiden naar andere types honden.
Reden 2: Genetische aanleg
Bepaalde hondenrassen worden van oudsher gefokt om een zekere terughoudendheid t.o.v. vreemden te hebben – mensen én honden. Dat zijn de typische waakhonden die bij onraad beginnen te blaffen en zichzelf (en hun erf) indien nodig met hand en tand verdedigen. Ze zien er gevaarlijk en boos uit, maar vaak is de achterliggende emotie van een goede waakhond wel degelijk ‘angst’. Uit onzekerheid – omdat hij vreest voor zijn eigen veiligheid – laat zo’n hond van zich horen in de hoop indringers weg te jagen en/of versterking in te roepen van zijn eigenaar.
Reden 3: Opflakkerende hormonen
Wanneer een puberende reu voor het eerst de hormonen doorheen zijn lijf voelt gieren, kan hij ongemeen hard reageren op andere reuen in zijn buurt. Dat wordt vaak bestempeld als haantjesgedrag, maar ook hier ligt een zekere angst aan de basis: angst dat die andere don juan met een teefje gaat lopen.
Iedere hondeneigenaar moet er zich van bewust zijn dat dit gedrag kan opflakkeren rond een leeftijd van 7 à 9 maanden, want het testosteronniveau in het bloed van een puberreu ligt vele keren hoger dan dat van een volwassen reu. Meestal gaat de overdreven reactie op andere reuen dan ook over met de leeftijd, maar niet altijd.
Reden 4: Onzekerheid
Een hond die van nature niet zo sterk in zijn schoenen staat, maar door zijn omgeving geforceerd wordt om interacties aan te gaan waar hij op dat moment niet klaar voor is, kan een angst ontwikkelen voor sociale contacten. Hoe vaker hij over zijn grenzen geduwd wordt, hoe meer zijn angsten gevoed worden.
Dit type angst dat voortvloeit uit onzekerheid, kan ook versterkt worden door het onderling laten ‘snuffelen aan de leiband’. Op dat moment heeft een hond immers onvoldoende ruimte ter beschikking om conflictvermijdend gedrag in te zetten wanneer hij dat nodig vindt. Als hij zich in het nauw gedreven voelt – door de belemmering van de leiband – krijgt hij het gevoel nog maar één optie over te hebben: de aanval.
Hoe kan je een bange hond helpen?
Aanvaarding
Veel hondeneigenaars vinden het verschrikkelijk dat hun hond niet van andere honden houdt, maar de eerste stap tot ‘genezing’ is ook hier het aanvaarden van je hond met al zijn kwaliteiten en beperkingen. Het heeft geen zin om jou (en je hond) te wentelen in zelfmedelijden, want je hond heeft het meeste aan een baasje dat begrijpt en aanvaardt hoe hij zich voelt. Zoek uit waarom hij precies bang is en welke andere honden hem schrik aanjagen. Alleen zo kan je beginnen nadenken over een gepaste reactie.
Geef steun
Forceer je hond niet door hem zijn angsten te laten trotseren, maar ondersteun hem door mogelijke conflictsituaties uit de weg te gaan. Vindt hij het spannend om aan de leiband andere honden te ontmoeten, maak dan een boogje omheen tegenliggers om de nodige ruimte te creëren. Krijgt hij steeds de daver op het lijf wanneer soortgenoten langs het raam passeren, overweeg dan om een ondoorzichtige folie voor je raam te plakken zodat hij zich niet telkens bedreigd voelt in eigen huis.
Mini stapjes
Daarnaast kan je ook een trainingsplan opstellen om zijn slechte ervaringen om te zetten in iets positiefs, bijvoorbeeld door op een gepaste afstand (zo ver dat hij nog niet bang is) snoepjes in het gras te gooien. Al snuffelend kan hij zo de situatie in kaart brengen, zonder rechtstreeks de confrontatie aan te gaan. Het geeft je hond een eenvoudige opdracht om te vervullen, die hem tegelijk een goed gevoel geven omwille van de endorfines die in zijn hersenen worden vrijgegeven.
Heb je het gevoel dat je hier wat hulp bij kan gebruiken? Schakel dan een gediplomeerd gedragstherapeut in om samen met jou te bekijken wat de oorsprong is van de angsten van je hond. Met een gepast behandelplan kan je onder begeleiding het welzijn van je hond opkrikken door hem te laten ontdekken dat de meeste honden deugen.
