I call bullish*t
Jachthondentraining is helaas/ gelukkig (het is maar hoe je het bekijkt) één van de enige hondensporten waar nog met de grootste regelmaat met de harde hand honden worden ‘getraind’.
Trigger warning: Sla deze blog gerust over als je de opsomming aan wanpraktijken die ik van mijn cursisten heb mogen vernemen, niet wil kennen.
– De stroomband wordt te pas en te onpas geadviseerd. (Lees zeker mijn eerdere post over de stroomband waarom dit een absolute no go is als je dat nog niet gedaan hebt :-))
– Om een ‘zachte bek’ te bekomen wordt er soms prikkeldraad rond de dummy’s gedaan die geapporteerd moeten worden…
– De mond van de hond wordt dichtgeknepen wanneer ze met een apport uit het water komen om te voorkomen dat ze zich schudden voor de apport is afgegeven.
– Honden worden door middel van een lange of dubbele lijn over/ door het water getrokken om ze ’te leren zwemmen’.
– Honden worden verleid om in de fout te gaan, waarna ze vervolgens keihard afgestraft worden. Opnieuw, in de hoop dat de honden iets zullen leren…
– De jachtlijn wordt niet gebruikt in functie van de veiligheid van de hond, maar wordt gebruikt om de hond te straffen door de lijn aan te spannen en de hond dus te wurgen.
– Honden worden hardhandig tegen de grond gekwakt als ze iets ‘fout’ gedaan hebben.
– Honden worden in hun oor genepen om hun dummy ’te leren vasthouden’.
– Mensen worden aangemaand (waarschijnlijk al roepend) te roepen tegen hun hond omdat ze moeten tonen dat ze ‘de baas’ zijn… Een veilige leeromgeving is ver te zoeken…
DIT. IS. NIET. NORMAAL
Ik begrijp dat als je voor het eerst een hond hebt en je komt helaas bij een trainer/ hondenschool terecht die op deze manier oefent, je ervan uitgaat dat dat the way to go is. Maar dat is het absoluut niet. Blijf kritisch nadenken en slik niet zomaar alles wat iemand jou zegt te doen. Dat zeg ik trouwens ook tegen mijn cursisten als het over mijn eigen woorden gaat. Als je twijfel voelt, stel de vragen die je wilt stellen. Waarom doen we dit zo? Voel ik me er wel goed bij om dit te doen of het op die manier te doen? Vind ik het fijn dat iemand mijn hond zomaar zonder toestemming overneemt en die zelfs mismeestert? Vind ik het fijn dat iemand me vertelt dat ik een slechte ‘baas’ ben voor mijn hond? …? Als het antwoord is: ‘omdat we dit al jaren zo doen’, of ‘omdat ik al 30 jaar ervaring heb met honden’, dan lijkt me dat niet de geschikte plaats om met jouw hond naartoe te gaan.
Wat is dan het verschil met de positieve jachttraining die ik geef?
– Alle oefeningen worden in kleine deeloefeningen opgesplitst zodat de honden tijdens hun leerproces succesvol kunnen zijn. ‘We set them up for succes’ zou mijn leermeesteres zeggen…
– Als blijkt dat een hond het moeilijk heeft met een oefening gaan we nooit straffen door middel van fysisch geweld. We gaan daarentegen zoeken naar de reden waarom het niet goed lukt. Heeft de hond het emotioneel moeilijk? Staan de skills van de begeleider nog niet op punt? Voelt de hond zich wel fysisch goed? Gaan we te snel? Gaan we te traag?…? Zelfreflectie en onszelf voortdurend in vraag stellen, is dus super belangrijk…
– We gaan hooguit gebruik maken van negatieve straf: dit betekent dat er iets wordt weggenomen, waardoor de hond zich mogelijks gestraft kan voelen. Vb. bij het inspringen tijdens het apporteren: we kunnen de dummy (proberen) wegnemen voor de hond erbij is geraakt en heeft kunnen vastnemen. Stel dat de hond hieruit niet leert en blijft inspringen, maken we de oefeningen makkelijker en/ of gaan we op zoek naar een andere weg die wel haalbaar is voor de hond.
– We gaan steeds op zoek naar datgene dat de hond op een specifiek moment het meest motiveert: eten, spel, liefde, rust, snuffelen,…
– Ik sta altijd open voor kritische vragen van mijn cursisten. Enkel zo kan ik zelf kritisch blijven nadenken over wat we doen en hoe we het doen. Een veilige leeromgeving voor mens en hond is absolute prioriteit voor mij…
Jachthondentraining is helaas/ gelukkig (het is maar hoe je het bekijkt) één van de enige hondensporten waar nog met de grootste regelmaat met de harde hand honden worden ‘getraind’.
Trigger warning: Sla deze blog gerust over als je de opsomming aan wanpraktijken die ik van mijn cursisten heb mogen vernemen, niet wil kennen.
– De stroomband wordt te pas en te onpas geadviseerd. (Lees zeker mijn eerdere post over de stroomband waarom dit een absolute no go is als je dat nog niet gedaan hebt :-))
– Om een ‘zachte bek’ te bekomen wordt er soms prikkeldraad rond de dummy’s gedaan die geapporteerd moeten worden…
– De mond van de hond wordt dichtgeknepen wanneer ze met een apport uit het water komen om te voorkomen dat ze zich schudden voor de apport is afgegeven.
– Honden worden door middel van een lange of dubbele lijn over/ door het water getrokken om ze ’te leren zwemmen’.
– Honden worden verleid om in de fout te gaan, waarna ze vervolgens keihard afgestraft worden. Opnieuw, in de hoop dat de honden iets zullen leren…
– De jachtlijn wordt niet gebruikt in functie van de veiligheid van de hond, maar wordt gebruikt om de hond te straffen door de lijn aan te spannen en de hond dus te wurgen.
– Honden worden hardhandig tegen de grond gekwakt als ze iets ‘fout’ gedaan hebben.
– Honden worden in hun oor genepen om hun dummy ’te leren vasthouden’.
– Mensen worden aangemaand (waarschijnlijk al roepend) te roepen tegen hun hond omdat ze moeten tonen dat ze ‘de baas’ zijn… Een veilige leeromgeving is ver te zoeken…
DIT. IS. NIET. NORMAAL
Ik begrijp dat als je voor het eerst een hond hebt en je komt helaas bij een trainer/ hondenschool terecht die op deze manier oefent, je ervan uitgaat dat dat the way to go is. Maar dat is het absoluut niet. Blijf kritisch nadenken en slik niet zomaar alles wat iemand jou zegt te doen. Dat zeg ik trouwens ook tegen mijn cursisten als het over mijn eigen woorden gaat. Als je twijfel voelt, stel de vragen die je wilt stellen. Waarom doen we dit zo? Voel ik me er wel goed bij om dit te doen of het op die manier te doen? Vind ik het fijn dat iemand mijn hond zomaar zonder toestemming overneemt en die zelfs mismeestert? Vind ik het fijn dat iemand me vertelt dat ik een slechte ‘baas’ ben voor mijn hond? …? Als het antwoord is: ‘omdat we dit al jaren zo doen’, of ‘omdat ik al 30 jaar ervaring heb met honden’, dan lijkt me dat niet de geschikte plaats om met jouw hond naartoe te gaan.
Wat is dan het verschil met de positieve jachttraining die ik geef?
– Alle oefeningen worden in kleine deeloefeningen opgesplitst zodat de honden tijdens hun leerproces succesvol kunnen zijn. ‘We set them up for succes’ zou mijn leermeesteres zeggen…
– Als blijkt dat een hond het moeilijk heeft met een oefening gaan we nooit straffen door middel van fysisch geweld. We gaan daarentegen zoeken naar de reden waarom het niet goed lukt. Heeft de hond het emotioneel moeilijk? Staan de skills van de begeleider nog niet op punt? Voelt de hond zich wel fysisch goed? Gaan we te snel? Gaan we te traag?…? Zelfreflectie en onszelf voortdurend in vraag stellen, is dus super belangrijk…
– We gaan hooguit gebruik maken van negatieve straf: dit betekent dat er iets wordt weggenomen, waardoor de hond zich mogelijks gestraft kan voelen. Vb. bij het inspringen tijdens het apporteren: we kunnen de dummy (proberen) wegnemen voor de hond erbij is geraakt en heeft kunnen vastnemen. Stel dat de hond hieruit niet leert en blijft inspringen, maken we de oefeningen makkelijker en/ of gaan we op zoek naar een andere weg die wel haalbaar is voor de hond.
– We gaan steeds op zoek naar datgene dat de hond op een specifiek moment het meest motiveert: eten, spel, liefde, rust, snuffelen,…
– Ik sta altijd open voor kritische vragen van mijn cursisten. Enkel zo kan ik zelf kritisch blijven nadenken over wat we doen en hoe we het doen. Een veilige leeromgeving voor mens en hond is absolute prioriteit voor mij…
